• कभरस्टोरी
    • रिपोर्ट
    • टिप्पणी
    • वार्ता
  • जीवनशैली
    • विज्ञान प्रविधि
    • स्वास्थ्य
    • करिअर
    • घुमघाम
    • फेसन
  • मल्टिमिडिया
    • फोटोस्टोरी
    • भिडियो
    • पोडकास्ट
  • कला मनोरञ्जन
    • सिनेमा
    • सङ्गीत
    • साहित्य
    • थिएटर
    • ललितकला
    • सेलिब्रेटी
    • गसिप
  • खेलकुद
    • राष्ट्रिय
    • अन्तराष्ट्रिय
    • क्रिकेट
    • फुटबल
  • प्रोफाइल
    • वाह ! जिन्दगी
    • ती युवा
    • किशोर छँदा
    • स्मृति लेख
  • समाज
    • शिक्षा
    • संस्कृति
    • इतिहास
    • प्रवास
    • अन्तर्राष्ट्रिय
    • सहर
    • अर्थ
    • खानपिन
  • ब्लोअप
  • कभरस्टोरी(current)
    • रिपोर्ट
    • टिप्पणी
    • वार्ता
  • जीवनशैली(current)
    • विज्ञान प्रविधि
    • स्वास्थ्य
    • करिअर
    • घुमघाम
    • फेसन
  • मल्टिमिडिया(current)
    • फोटोस्टोरी
    • भिडियो
    • पोडकास्ट
  • कला मनोरञ्जन(current)
    • सिनेमा
    • सङ्गीत
    • साहित्य
    • थिएटर
    • ललितकला
    • सेलिब्रेटी
    • गसिप
  • खेलकुद(current)
    • राष्ट्रिय
    • अन्तराष्ट्रिय
    • क्रिकेट
    • फुटबल
  • प्रोफाइल(current)
    • वाह ! जिन्दगी
    • ती युवा
    • किशोर छँदा
    • स्मृति लेख
  • समाज(current)
    • शिक्षा
    • संस्कृति
    • इतिहास
    • प्रवास
    • अन्तर्राष्ट्रिय
    • सहर
    • अर्थ
    • खानपिन
  • ब्लोअप(current)
  • थप
    • अभिमत/विचार
    • अन्तरवार्ता
    • समाचार
    • कार्टुन
    • ब्लग
    • इपेपर
    • अर्काइभ
  1. होम
  2. अभिमत/विचार
अभिमत/विचार
प्रेमको हिसाब–किताब
  • फेसबुकमा शेर गरौ
  • ट्वीटरमा शेर गरौ
  • मेल गरौ

सुविन भट्टराई

प्रेमको हिसाब–किताब
पुस १२, २०७३

 

मेरो पछिल्लो कृति मनसुनमा एउटा पंक्ति थियो— ‘के यो जरुरी छ जसलाई प्रेम गरिन्छ उसले पनि आफूलाई प्रेम गरोस् ?’मैले यो कुरा प्रश्नका रूपमा मेरा प्रिय पाठकहरूसमक्ष राखेँ । जवाफ बाँडिएर आयो, तैपनि धेरैको जवाफ थियो, ‘एकदमै जरुरी छ । प्रेम पाउनका लागि नै दिने हो । यो गिभ एन्ड टेकको सम्बन्ध हो ।’ कसैले भने, ‘जरुरी छैन ।’ मलाई यही विषयमा चिन्तन गर्न मन लाग्यो । केही लेख्न पनि मन लाग्यो । प्रेमको बुझाइ व्यक्तिपिच्छे फरक–फरक हुनसक्छ । यो कुरा कसले प्रेमलाई कुन ठाउँमा राख्ने गरेको छ भन्नेमा भर पर्छ । 

 

माया देखाउने कुरा पटक्कै होइन, यो भित्रभित्रै गरिन्छ । कसैसित ५० घण्टापछि भेट होस् वा ५० वर्षपछि, प्रेम कायम रहनुपर्छ र रहन्छ पनि । न भौगोलिक दूरीले प्रेममा बाधा हुन्छ न त कुनै बाध्यताले प्रेम आधा हुन्छ । प्रेम न परिमाणमुखी हुन्छ न परिणाममुखी हुन्छ । प्रेमले दुखायो भन्दै मानिसहरू यस्सै दु:खी हुन्छन् । 

 

केही पाउने आशामा गरियो भने आशा गरिरहने बानी हुन्छ । प्रेम आशा नराखी दिने बानी गरियो भने खास हुन्छ । हो, यसो भयो भने मान्छेभित्र हुने प्रेममा कहिल्यै कमी आउँदैन । फिर्ता आओस्–नआओस्, प्रेमचाहिँ दिइरहनुपर्छ भन्ने विचारले मानिसमा घृणा, ईष्र्या, वैमनष्यता कहिल्यै रहँदैन । 

कसैलाई किन प्रेम गर्ने ? भन्ने प्रश्नमा अक्सर यही जवाफ आउँछ, फिर्ता पाउन ।

 

आफूले अलिकति दियो, अनि अर्कोले त्यो ब्याजसहित फिर्ता गरोस्, तिरोस् भन्ने आश गर्नुले मानिसलाई प्रेमी होइन लोभी बनाउँछ, व्यापारी बनाउँछ । जब प्रेम हिसाब–किताबमा अल्मलिन थाल्छ, तब मान्छे लेनदेनमै तल्लीन हुन थाल्छ । किनभने प्रेम प्रश्न होइन, जसको जवाफ कुरियोस् ।

 

बडो स्वार्थमा अल्झिएको छ संसार । अरूले प्रेम गरे प्रेम गर्ने, अरूले घृणा दिए घृणै दिने । मानिसहरू अक्सर प्रेममा दु:खी भएँ भनेर विलाप गर्छन् । प्रेमले मानिसलाई कहाँ दु:खी बनाउँछ ? प्रेममा दु:ख कहाँ छ र ? मानिसहरूलाई दु:खी त उसको अहंकारले बनाउँछ । प्रेममा त सुखैसुख छ । जसको ह्दयमा प्रेमको मूल फुटिरहन्छ, उसको ओठबाट सदा मुस्कान छुटिरहन्छ । हरेक मानिसको ह्दयभित्र प्रेम छ । ढाकछोप गर्न खोजे वा लुकाए यो दबिन्छ वा भित्रभित्रै तुहिन्छ, फुत्काए दर्किन्छ र छताछुल्ल हुन्छ । 

प्रेम कसैले मागेर लगेको पैँचोझैँ हुनु हुँदैन जो महिना मर्नेबित्तिकै फिर्ता आउँछ कि भन्ने आशा गरियोस्। 

 

कतै मूल फुट्छ । त्यहाँबाट पानी बग्न थाल्छ । त्यही पानीबाट हजारौँ–लाखौँ मानिस, जीवजन्तु, रूख–बिरुवा, झार, बुट्यानहरूले आफ्नो जीवन चलाउँछन् । मूल बाट पानी बगिरहन्छ । बगेर गएको त्यो पानी पुन: मूलमै फर्कन सक्दैन । न मूलले त्यो आशा गर्छ । हो, प्रेम यस्तै हुनुपर्छ । प्रेमको अर्थ होस्, स्वार्थ नहोस् ।

 

एकपटक हामी आफैँ सोचौँ । कसैलाई दिने तर ऊबाट फिर्ता पाउने आशा नगर्ने खालको प्रेम हामी कसलाई गर्छौं ? यदि बिनाआशाको प्रेम हामी कसैलाई गर्छौं भने त्यो हो— साँचो प्रेम । त्यो प्रेमले हामीलाई कहिल्यै रुवाउँदैन । त्यो प्रेमले कहिल्यै झस्काउँदैन । 

 

यद्यपि यो कुरा समाजमा असम्भवप्राय: छ । कसैले कसैलाई यसरी प्रेम गर्दैन । नभए, हरेक मानिस यो कोटीको प्रेमी भए, संसारको स्वरूप यति विदु्रप पनि हुँदैनथ्यो । हरेक प्रयास गर्न सक्ने मान्छे यत्ति जाबो प्रयास पनि किन गर्न सक्दैन ? मलाई अक्सर भनिरहन मन लाग्छ— संसारमा सबैभन्दा धेरै दूरीमा रहेको चीज, एउटा मान्छेबाट अर्को मान्छेको मन सम्मको दूरी र संसारमा सबैभन्दा नजिकको दूरीमा रहेको चीज पनि एउटा मान्छेबाट अर्को मान्छेको मनसम्मकै दूरी हो । 

 

प्रतिक्रिया
हाम्रो छनोट
कोभिड–१९ को जोखिम मुल्यांकन गर्ने बिधि (कोभिरा) सार्वजनिक
गर्भवती वा सुत्केरीको स्वास्थ्यमा समस्या देखिए के गर्ने ?
निर्मातासँग कलाकारको गुनासोः काम गराउने, अनि हराउने ?
राइडरलाई रोजीरोटीकै समस्या
सधैँ सडकमा
सम्बन्धित
अभिमत/विचार
सङ्गीतबाट ध्यान

सिर्जना दुवाल श्रेष्ठ

वैशाख ८, २०७७

अभिमत/विचार
स्वप्नदेखि परम् मुक्तिसम्मः निद्राको भूमिगत चक्रीय यात्रा

स्वामी आनन्द अर्हत

वैशाख ८, २०७७

अभिमत/विचार
के विकल्प बन्न सक्छ अनलाइन कक्षा ?

प्रा. डा. सुमनराज ताम्राकार

वैशाख ८, २०७७

अभिमत/विचार
निद्राको समादरः स्वास्थ्यको आधार

स्वामी आनन्द अर्हत

वैशाख ८, २०७७

कभरस्टोरी

  • रिपोर्ट
  • टिप्पणी
  • वार्ता

जीवनशैली

  • विज्ञान प्रविधि
  • स्वास्थ्य
  • करिअर
  • घुमघाम
  • फेसन

मल्टिमिडिया

  • फोटोस्टोरी
  • भिडियो
  • पोडकास्ट

कला मनोरञ्जन

  • सिनेमा
  • सङ्गीत
  • साहित्य
  • थिएटर
  • ललितकला
  • सेलिब्रेटी
  • गसिप

खेलकुद

  • राष्ट्रिय
  • अन्तराष्ट्रिय
  • क्रिकेट
  • फुटबल

प्रोफाइल

  • वाह ! जिन्दगी
  • ती युवा
  • किशोर छँदा
  • स्मृति लेख

समाज

  • शिक्षा
  • संस्कृति
  • इतिहास
  • प्रवास
  • अन्तर्राष्ट्रिय
  • सहर
  • अर्थ
  • खानपिन

थप

  • ब्लोअप
  • अभिमत/विचार
  • अन्तरवार्ता
  • समाचार
  • कार्टुन
  • ब्लग
  • इपेपर
  • अर्काइभ

हामीलाई खोज्नुहोस्

हाम्रा अन्य प्रकाशनहरु

  • ekantipur
  • Kantipur TV
  • Radio Kantipur
  • The Kathmandu Post
  • Nepal
  • Nari

विज्ञापन

छापामा विज्ञापन गर्न यहाँ सम्पर्क गर्नुहोला»

Copyright © Saptahik