अमेरिका पस्दाखेरीका दु:खका ति दिन सम्झिँदा अहिल्यै नेपाल फर्किहालौं कि लाग्थ्यो । रहरले गरेको सानोतिनो कामले पनि सन्तुष्टि दिदो रहेछ, तर बाध्यता परेर सानो काम गर्नुपर्दा त आँखाबाट आँसु नै आउँथ्यो । तर पनि पाइला चाल्न छाडिएन । पछि हटिएन । एकपटक पाइला चालेपछि रोकिनेछैन । मैले संघर्ष जारी राखें ।