• कभरस्टोरी
    • रिपोर्ट
    • टिप्पणी
    • वार्ता
  • जीवनशैली
    • विज्ञान प्रविधि
    • स्वास्थ्य
    • करिअर
    • घुमघाम
    • फेसन
  • मल्टिमिडिया
    • फोटोस्टोरी
    • भिडियो
    • पोडकास्ट
  • कला मनोरञ्जन
    • सिनेमा
    • सङ्गीत
    • साहित्य
    • थिएटर
    • ललितकला
    • सेलिब्रेटी
    • गसिप
  • खेलकुद
    • राष्ट्रिय
    • अन्तराष्ट्रिय
    • क्रिकेट
    • फुटबल
  • प्रोफाइल
    • वाह ! जिन्दगी
    • ती युवा
    • किशोर छँदा
    • स्मृति लेख
  • समाज
    • शिक्षा
    • संस्कृति
    • इतिहास
    • प्रवास
    • अन्तर्राष्ट्रिय
    • सहर
    • अर्थ
    • खानपिन
  • ब्लोअप
  • कभरस्टोरी(current)
    • रिपोर्ट
    • टिप्पणी
    • वार्ता
  • जीवनशैली(current)
    • विज्ञान प्रविधि
    • स्वास्थ्य
    • करिअर
    • घुमघाम
    • फेसन
  • मल्टिमिडिया(current)
    • फोटोस्टोरी
    • भिडियो
    • पोडकास्ट
  • कला मनोरञ्जन(current)
    • सिनेमा
    • सङ्गीत
    • साहित्य
    • थिएटर
    • ललितकला
    • सेलिब्रेटी
    • गसिप
  • खेलकुद(current)
    • राष्ट्रिय
    • अन्तराष्ट्रिय
    • क्रिकेट
    • फुटबल
  • प्रोफाइल(current)
    • वाह ! जिन्दगी
    • ती युवा
    • किशोर छँदा
    • स्मृति लेख
  • समाज(current)
    • शिक्षा
    • संस्कृति
    • इतिहास
    • प्रवास
    • अन्तर्राष्ट्रिय
    • सहर
    • अर्थ
    • खानपिन
  • ब्लोअप(current)
  • थप
    • अभिमत/विचार
    • अन्तरवार्ता
    • समाचार
    • कार्टुन
    • ब्लग
    • इपेपर
    • अर्काइभ
  1. होम
  2. अर्काइभ
अर्काइभ
डिभीको घनचक्कर
  • फेसबुकमा शेर गरौ
  • ट्वीटरमा शेर गरौ
  • मेल गरौ

साप्ताहिक संवाददाता

डिभीको घनचक्कर
कार्तिक २७, २०७४

 

बर्खाको मौसम आकाशमा कालो बादल मडारिँदै थियो । उता विवश क्षेत्रीको मन भने उज्यालो देखिन्थ्यो । कारण उनलाई अमेरिकाको भिसा लाग्यो । विवश साथीभाइ एवं आफन्तहरूसँग खुसी साटासाट गर्न मग्न भए । बधाई पनि त्यत्तिकै पाइरहेका थिए । उनलाई चौथो पटकको प्रयासमा ग्रिनकार्ड लोटरी (डिभी) परेको थियो । यसले नै उनलाई स्थायी बसोबासका लागि अमेरिका जाने साइत जुरायो । विवश यति उमंगित थिए कि उनी एउटा युद्ध नै जितेको महसुस गर्दै थिए । निजामती सेवाको अधिकृतको जागिर तिलाञ्जली दिँदै क्षेत्री अमेरिका जाने भए । 

अमेरिकाको अगाडि उनलाई स्थायी जागिरसमेत गौण लाग्यो । जागिरले उनको परिवारको डुंगा सहज रूपमा चलिरहेको थियो । प्रतिष्ठित पदमा भए पनि डेरामै जीवन गुजारिरहेका थिए उनी । त्यही भएर पनि उनलाई जागिरको कमाइबाट सन्तुष्टि महसुस भएन । विवशले पनि अरूले झैं अमेरिकी डलर कमाउने सपना बुने । श्रीमती र दुई वर्षकी छोरी च्यापेर उनी अमेरिकातर्फ लागे, डाँडामाथिको घाम भैसकेका बाआमालाई गाउँमा छाडेर । अन्तर्राष्ट्रिय विमानस्थलमा उनलाई बिदाइ गर्न साथीभाइ तथा आफन्तहरू उपस्थित थिए । सबैसँग बिदाइको हात हल्लाए । विवश काठमाडौं–दोहा हुँदै अमेरिकाको टेक्सास राज्यको ड्यालस अन्तर्राष्ट्रिय विमानस्थलका लागि रवाना भए । आकाशमा उडिरहेको जहाजको उचाइजस्तै सपनाहरू बुन्दै उनी लामो यात्रापछि ड्यालस विमानस्थलमा अवतरण गरे । चेकआउट र लगेज संकलन गर्ने काम सके । काकी नाता पर्नेका छोराले उनलाई ‘स्पोन्सर’ गरेका थिए । 

उनी आउने जानकारी पहिल्यै अवगत गराइसकेका थिए । एयरपोर्टमा ओर्लिएको चार घण्टा बितिसक्दा काकीको छोराको अत्तोपत्तो भएन । न त फोन नै आयो । उनले सम्पर्क गर्न खोज्दा पनि सम्पर्क भएन । लामो यात्राले होला दुईवर्षे छोरी र श्रीमती गलित देखिन्थे । उनी आफैं पनि तनावमा थिए । झन्डै पाँच घण्टाको पर्खाइपछि काकीका छोरा अभिजित सवारी लिएर एयरपोर्ट भित्रिए । ढिलाइ भएको विषयमा भने उनले आफनै विभिन्न समस्या अघि सारे । खैर, जे भए पनि अभिजितले उनीहरूलाई आफू बसेको अपार्टमेन्ट लिएर गए । आफन्त सम्झेर आएका उनको परिवारप्रति अभिजितले राम्रो व्यवहार देखाएनन् । हतोत्साहित बनाउने काम मात्र गरे । चार दिन त्यहाँ बसेपछि अभिजितले नै उनका लागि अपार्टमेन्ट खोजिदिए । अब विवश नयाँ अर्पाटमेन्टमा सरे । झन्डै महिना दिन नेपालबाट ल्याएको खर्चले धाने । सोसल सेक्युरिटी कार्ड र ग्रिनकार्ड आएपछि उनी कामको खोजीमा निस्किए । 

अपार्टमेन्ट खोजिदिएका अभिजितले जागिर खोज्नु त परै जाओस्, सम्पर्कसमेत गर्न छाडिदिए । उनलाई आफ्नै सम्झिएका आएका विवशलाई त्यस्तो व्यवहारले भतभती पोल्यो । आफ्नै मान्छेमा विदेशी भूमीमा परायाको भाव देखेर उनी भक्कानिए । ल्याएको पैसा पनि सकिन लागेको थियो । परिवार चलाउन अनि अपार्टमेन्टको भाडा तिर्न उनलाई काम चाहियो । बिनाअनुभव अनि भाषाको कमजोरीका कारण उनलाई काम पाउन पनि समस्या भयो । बल्लतल्ल भारतीय नागरिकले सञ्चालन गरेको ग्याँस स्टोरमा नाइट सिफ्टमा काम पाए उनले । रातको १२ बजेदेखि बिहानको ७ बजेसम्म उनको ड्युटी तोकियो । ग्याँस स्टोरहरूमा नयाँलाई सुरुमा यही सिफ्टमा काम दिइन्छ ।

ग्राहक कम आउने भएकाले उनीहरूले स्टोरको सामान मिलाउने र कुलर सफा गर्ने काम गर्नुपथ्र्यो । नेपालमा घुम्ने कुर्सीमा बसेर काम गर्दै आएका विवशका लागि स्टोरको काम नितान्त नौलो र त्यत्तिकै कठिन पनि भयो । बसेर काम गर्न पाइँदैनथ्यो । आठ–दस घण्टा उभिएरै काम गर्नुपथ्र्यो । खुट्टाका पिडौंला करकरी खाएर कतिपटक त कामकै दौरान थचक्कै भुइँमा बसे उनी । परिवार चलाउन र खर्च जोहो गर्न काम नगरी सुखै थिएन । यही काम सिक्न र ग्राहकको अंग्रेजी लवज बुझ्न पनि महिनौं लाग्यो । छोरी सानी भएकीले श्रीमतीले पनि काम गर्न पाइनन् । सबै जिम्मेवारी उनको काँधमा थियो । दिन महिना हुँदै वर्ष बितिरहे । उनको काम पनि ग्याँस स्टोरमै अल्झिरह्यो । 

घन्टा हानेरै उनको दिनचर्या चलिरह्यो । स्टोरकै कामको सिलसिलामा उनले झन्डै ज्यान गुमाएनन् । रातको त्यही एक बज्दै थियो होला, ग्राहकका रूपमा आएका एक लुटेराले कसो उनको ज्यान लिएनन् । उनी अमेरिका आएको पनि अहिले पाँच वर्ष भैसकेको छ । विवश अझै पनि असुरक्षित महसुस गरिने ग्याँस स्टोरमै काम गर्न बाध्य छन् । अन्यत्रभन्दा कामको घण्टा बढी दिने र कमाइ पनि राम्रो हुने भएकाले ग्यास स्टोर उनीजस्ता धेरैलाई बलजफ्तीको रोजाइ बन्छ । छोरी स्कुल जान थालेपछि अहिले श्रीमती पनि पार्ट टाइम काम गर्छिन् । काममा आउने–जाने र छोरी हेर्ने दिनचर्यामा उनीहरूको जीवन बितेको छ । अमेरिका उत्रिएपछि सुरु भएको उनको दु:खद यात्रा अहिले पनि जारी छ । उनलाई परिबन्दमा परेजस्तो महसुस हुन्छ । डलर र गगनचुम्बी महलको जुन सपना बुनेर उनी अमेरिका आएका थिए त्यो सब अहिले निरर्थक लाग्छ । यस्तो जिन्दगी सम्झेर कति पटक उनले स्वदेश फर्कने प्रयास नगरेका पनि होइनन् । स्थायी जागिरसहित सबैथोक त्यागेर आएका विवश चाहेर पनि नेपाल फर्कन सकेका थिएनन् । उनी एउटा दलदलमा फसिसकेका थिए । 

जहाँबाट उनी चाहेर पनि निस्कन सक्दैनथे । अहिले उनी उताको सम्मानित जागिर र यताको शून्यबाट सुरु भएको जीवन नियालेर मन खिन्न बनाउँदै दिनचर्या बिताउँदैछन् । नेपालमा रहँदा जस्तो जीवनशैली यहाँ पाएनन् । सबै डलरको पछि कुदिरहेको देख्छन् र उनी पनि त्यही दौडमा छन् । उनको यताको कमाइ अपार्टमेन्टको भाडा, इन्स्युरेन्स आदि खर्च गदै ठिक्क भएको छ । अमेरिकाको भिसा लागेको दिन जुन उत्साह र उमंग उनमा थियो अहिले ठ्याक्कै त्यसको उल्टो भएको छ । विवशले बुझ्दैछन्, डिभीलाई सबैले दु:ख पाउने भिसा त्यसै भन्दा रहेनछन् । विवश भित्री दु:खजस्तै भए पनि सामाजिक सञ्जालहरूमा समुन्द्रको छाल अनि अग्ला घरलाई पृष्ठभूमिमा पार्दै अरूले झैं तस्बिरहरू खिचेर पोस्ट गर्छन् र मनमनै भन्छन्– ‘यही त हो अमेरिका ।’

 

प्रतिक्रिया
हाम्रो छनोट
कोभिड–१९ को जोखिम मुल्यांकन गर्ने बिधि (कोभिरा) सार्वजनिक
गर्भवती वा सुत्केरीको स्वास्थ्यमा समस्या देखिए के गर्ने ?
निर्मातासँग कलाकारको गुनासोः काम गराउने, अनि हराउने ?
राइडरलाई रोजीरोटीकै समस्या
सधैँ सडकमा
सम्बन्धित
अर्काइभ
नेपाल हङकङ विमान चार्टरमा यात्रुहरु अन्यौल

अनोज रोक्का

वैशाख ८, २०७७

अर्काइभ
जेठ २ देखि ८ गतेसम्मको राशिफल

रामप्रसाद सिटौला (फलित ज्योतिष)

वैशाख ८, २०७७

अर्काइभ
प्रकाशकीय

कैलाश सिरोहिया

वैशाख ८, २०७७

अर्काइभ
कोभिड–१९ : एक तिहाइभन्दा बढी निको भए 

एजेन्सी

वैशाख ८, २०७७

कभरस्टोरी

  • रिपोर्ट
  • टिप्पणी
  • वार्ता

जीवनशैली

  • विज्ञान प्रविधि
  • स्वास्थ्य
  • करिअर
  • घुमघाम
  • फेसन

मल्टिमिडिया

  • फोटोस्टोरी
  • भिडियो
  • पोडकास्ट

कला मनोरञ्जन

  • सिनेमा
  • सङ्गीत
  • साहित्य
  • थिएटर
  • ललितकला
  • सेलिब्रेटी
  • गसिप

खेलकुद

  • राष्ट्रिय
  • अन्तराष्ट्रिय
  • क्रिकेट
  • फुटबल

प्रोफाइल

  • वाह ! जिन्दगी
  • ती युवा
  • किशोर छँदा
  • स्मृति लेख

समाज

  • शिक्षा
  • संस्कृति
  • इतिहास
  • प्रवास
  • अन्तर्राष्ट्रिय
  • सहर
  • अर्थ
  • खानपिन

थप

  • ब्लोअप
  • अभिमत/विचार
  • अन्तरवार्ता
  • समाचार
  • कार्टुन
  • ब्लग
  • इपेपर
  • अर्काइभ

हामीलाई खोज्नुहोस्

हाम्रा अन्य प्रकाशनहरु

  • ekantipur
  • Kantipur TV
  • Radio Kantipur
  • The Kathmandu Post
  • Nepal
  • Nari

विज्ञापन

छापामा विज्ञापन गर्न यहाँ सम्पर्क गर्नुहोला»

Copyright © Saptahik